روز دانشجو؟!!!!
آیا نهاد دانشگاه اعم از مدیران، اساتید و دانشجویان امروزه در درجه از پاسداری از ارزش های حداقلی انسانی زیست می کنند که روزی را برای پاسداشت آنان برگزید؟ آیا شعور جمعی دانشگاه اعم از استاد و دانشجو (چون به مدیرانشان امیدی نیست به خاطر …) به این نایل شده است که مساله و پرابلم کلان جامعه و خرد دانشگاه چیست؟ آیا دانشگاهیان ما خراش بر روح افسرده خود را از بی عرضگی و ناتوانی هم در مساله مداری مستمر و هم در حل انان در برونشوی از جهل و جور و جاه حس نمی کنند؟ آیا دانشگاهیان استاد دانشجو خود به محاکمه نمی کشند و هراس از قضاوت تاریخ در مورد خود ندارند که وقتی جامعه تو در حال سوختن بود تو به چه مشغول بودی ارشد بگیری دکترا بگیری دانشیار بشوی استاد بشوی پروفسور که خاکتان بسر که جز خاک نیست.
وقتی در مسیر نیستی (پرابلمتایز-مساله مدار) چه توفیقی دارد به نماز استاده باشی یا به شراب نشسته باشی!!!