خلاصه (Part 2):
مرحله دوم ادراک توجه است، یعنی تخصیص ظرفیت شناختی مازاد به پدیده های مورد مواجه قرارگرفته. این توجه ویژه، قدم سوم ادراک را امکان پذیر می کند که از آن تعبیر به فهم و تفسیر می کنیم. این فهم و تفسیر اساس معنادار کردن پدیده ها برای ایجاد رابطه هست.
به دلیل اینکه ما به طور عام با پدیده ها و به طور خاص با پدیده های اجتماعی رابطه برقرار می کنیم و رابطه برقرار کردن جز با فهم و درک پدیده ها امکان پذیر نیست و درک و فهم پدیده ها جز با معنادار کردن آن پدیده ها امکانپذیر نیست، پس انسان ناگزیر از ایجاد رابطه معنادار با پدیده ها هست. معناگرایی در این صحبت من نوع خاصی از معنا هست. در این استنباط کلی، معنا به معنای معنای زندگی هست. این زندگی می تواند در حوزه های فردی، اجتماعی، اقتصادی، علمی، خانوادگی و حتی درحوزه های فردی روان شناختی و درون ذهنی باشد.